آشنایی با انواع پی‌ال‌سی (PLC)
پی‌ال‌سی یک کنترل کننده نرم افزاری می باشد که در قسمت ورودی، اطلاعاتی را به صورت باینری دریافت و آنها را طبق برنامه ای که در حافظه اش ذخیره شده پردازش می کند و نتیجه پردازش را نیز از قسمت خروجی به صورت فرمان هایی به گیرنده ها و اجرا کننده های فرمان می فرستد. در این مقاله قصد داریم با انواع پی‌ال‌سی آشنا شویم.
به طور کلی پی‌ال‌سی ها فارق از شرکت سازنده شان به چهار دسته تقسیم می‌شوند.
۱ مینی پی‌ال‌سی ها (mini PLC)
کوچک ترین نوع پی‌ال‌سی به نام پی‌ال‌سی مینی شناخته می‌شوند. این پی‌ال‌سی ها از نظر ساختار با پی‌ال‌سی های بزرگ تفاوتی ندارند. تنها تفاوت این دستگاه با نمونه های بزرگتر تعداد کمتر وروردی و خروجی هاست.
شرکت های تولیدکننده مختلف این دسته را با اسم های متفاوتی نامگذاری می‌کنند. به عنوان نمونه شرکت امرون این دسته از پی‌ال‌سی ها را زِن نامگذاری کرده است.
در بیشتر مینی پی‌ال‌سی ها یک نمایشگر کوچک با تعدادی دکمه قرار گرفته است. علاوه بر برنامه ریزی با رایانه توسط همین نمایشگر و دکمه ها هم میتوان به پی‌ال‌سی برنامه داد.
این پی‌ال‌سی در مدل زیمنس به PLC LOGO معروفند.
این نوع پی‌ال‌سی ها همانطور که گفته شد، تعداد محدودی ورودی و خروجی دارند ( نهایتاً ۴۰ ورودی خروجی). به همین دلیل در پروژه های کوچکتر به کار گرفته می‌شوند.
۲ پی‌ال‌سی های کامپکت (Compact PLC)
این نوع پی‌ال‌سی ها همانطور که از نامشان هم پیداست، کامپکت هستند. یعنی هر سه واحد تغذیه، پردازنده مرکزی و بخش ورودی-خروجی داخل یک جعبه قرار گرفته اند.
شرکت های تولیدکننده پی‌ال‌سی های کامپکت، انواع گوناگونی از این نوع پی ال سی را ساخته اند که بعضی از آنها امکانات ویژه ای ندارند و برخی هم دارای امکانات سخت افزاری و نرم افزاری قویتر هستند.
این پی‌ال‌سی ها در مدل زیمنس به نام S7-200 شناخته می‌شوند.
این دسته از پی‌ال‌سی ها تعداد پورتهای ورودی و خروجی بیشتری نسبت به مینی پی‌ال‌سی ها دارند (تا ۳۰۰ ورودی خروجی). از این گونه در پروژه های با سایز متوسط استفاده می شود.
۳ پی‌ال‌سی های ماژولار (Modular PLC)
این دسته از پی‌ال‌سی ها شامل بخش (ماژول) های مختلف و جدا از می‌باشند. سه بخش اصلی و تشکیل دهنده آن ها از هم جدا می شود و میتوان ماژول های تغذیه،سی پی یو و ورودی خروجی ها را در کنار هم قرار داد تا تشکیل یک پی‌ال‌سی بدهد.
این گونه از پی‌ال‌سی ها هم از کارت های سخت افزاری مختلف پشتیبانی می کنند.
برتری پی‌ال‌سی های ماژولار در مقایسه با دو مدل معرفی شده، این است که میتوان چندین ماژول ورودی-خروجی را به آنها افزود. مهندس طراح با کمک این نوع از پی‌ال‌سی می‌تواند انتخاب کند که چه مقدار ورودی-خروجی را به پی‌ال‌سی ها اضافه کند. البته این تعداد به قدرت پردازنده بستگی دارد ولی می توا‌ن تا ۲۰۰۰ پورت ورودی-خروجی را روی این پی‌ال‌سی ها پیاده سازی کرد.
در مدل زیمنس این پی‌ال‌سی ها را به نام S7-300 می‌شناسند.
باید توجه کرد که در انتهای این نوع پی‌ال‌سی ها یک قاب قرار می‌گیرد تا پی ال سی تکمیل شود و در غیر این صورت پی ال سی کار نخواهد کرد.
۴ پی‌ال‌سی های رک (Rack PLC)
این دسته شباهت زیادی به پی‌ال‌سی های ماژولار دارد. تفاوت این پی‌ال‌سی ها در این است که به صورت عمودی نصب می‌شوند و پشت آن ها یک ماژول مرکزی وجود دارد. این ماژول مرکزی واسط تمام ماژول ها و ورودی خروجی ها به هم است.در پی‌ال‌سی های ماژولار تمام قطعات به هم وصل می شوند و پی‌ال‌سی را می‌سازند ولی پی‌ال‌سی های رک همانطور که گفته شد، تمام قطعاتبه ماژول مرکزی وصل می‌شوند.
این پی‌ال‌سی ها در مدل زیمنس به S7-400 معروفند.
از این پی‌ال‌سی ها در پروژهای بزرگ که پورت های ورودی-خروجی زیادی مورد نیاز است استفاده قرار می شود. میتوان تا ۵۰۰۰ پورت ورودی-خروجی را با کمک این پی ال سی ها در اختیار داشت.
جهت دسترسی به آخرین مقالات و مطالب پیرامون این موضوع، کانال تلگرام ما را دنبال کنید.
){kind=link}