روش‌های مختلف اتصال اعضای شبکه به یکدیگر (توپولوژی شبکه) – بخش اول
در بخش قبلی توپولوژی شبکه را معرفی کردیم و توپولوژی های خطی، ستاره ای و حلقوی را بررسی کردیم. در ادامه توپولوژی های ترکیبی، مش، بی سیم و درختی را بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
توپولوژی ترکیبی
این چیدمان، ترکیبی از چند شبکه با توپولوژی های گوناگون است. این شبکه های جزئی با کابلی به هم وصل می‌شوند.
توپولوژی بی سیم
همانطور که از نام این ساختار پیداست، اعضای شبکه بدون سیم به یکدیگر متصل می‌شوند. اتصال اعضا در این شبکه از طریق کارت شبکه وایرلس می باشد و اعضای شبکه در بستر باند فرکانسی مشخصی اطلاعات را برای یکدیگر می‌فرستند.
مزایای توپولوژی بی سیم
۱- در محلی که استفاده از سیم دشوار است، می‌توان از این توپولوژی بهره برد.
۲ – این توپولوژی به سادگی توسعه پذیر است و نیازی به کابل برای گسترش شبکه نیست.
توپولوژی مش
در این روش تمامی اعضای شبکه مستقیما و از طریق کابل به هم متصل هستند. هزینه کابل در این روش بسیار بالاست و هر سیستم به طور مستقل به سایر اعضا وصل است.
مزایای توپولوژی مش
۱-این روش امنیت بالایی دارد.
۲-قطع یک کابل اختلال در کل شبکه به وجود نمی‌آورد.
معایب توپولوژی مش
۱-هزینه راه اندازی این توپولوژی بالاست. (به دلیل مصرف زیاد سیم)
توپولوژی درختی
در این توپولوژی گروه های مختلف با استفاده از چندین هاب به هم متصل می‌شوند. هاب از اعضای بسیار مهم در شبکه های درختی است، چرا که گروه های مختلف را به هم وصل می‌کند.
مزایای توپولوژی درختی
۱-هر گروه را می‌توان به طور مستقل کابل کشی کرد.
معایب توپولوژی درختی
۱-با قطع کابل، تمامی بخش های شبکه از کار می‌افتد.
جهت دسترسی به آخرین مقالات و مطالب پیرامون این موضوع، کانال تلگرام ما را دنبال کنید.
 – بخش دوم){kind=link}